14 september Naar Puno.

14 september Naar Puno.

Wederom een rommelige nacht , hoofdpijn en vaak wakker en ik een bloedneus tja dat hoogte verschil dat weet wat. De bus was versierd want we hadden twee jarigen , deze werden toe gezongen en kregen een cadeautje, zij deden de mededeling dat ze het gezellig zouden vinden om ter ere van hun verjaardag met z’n allen vanavond te gaan eten en het eerste drankje was van hun. De bus vertrok om 7 uur. We kwamen weer langs het hoogste punt , nu ging het wel goed en alsnog een foto van mij gemaakt want die hadden we nog niet.  De stopplek  heet Inkawasi , heerlijk in de  zon gezeten en sandwiches besteld om mee te nemen. En na nog een stop bij flamingo’s hadden we een picknick op een mooie plek met uitzicht op een meer het waaide er wel helaas. 1300 uur weer in de bus ,lezen, ,beetje dutten, mooi uitzicht , steen fabrieken gezien en bouwputten, lege gebouwen met hier en daar waslijnen met kleding heel apart. Bus reed door Puno een levendige stad we werden een paar straten oor het hotel de bus uit gebonjourd, de koffers werden naar het hotel gebracht en wij liepen de het laatste stukje. Wifi code paraat en met sleutel 307 naar de kamer deze keer niet zo koud en een hotel met sfeer ziet er knus uit. Rondgelopen door de winkelstraat en over pleinen ,gezellige stad, tot we gingen eten, tijdens het eten kreeg W een grappig cadeau hij dacht dat hij chocola kreeg maar dit waren zeepjes, erg geinig want hij had in een eerder hotel een hap van een zeepje genomen omdat hij dacht dat het witte chocolade was , in sommige hotels ligt er nl wel eens een chocolaadje als welkom op het bed. Hilarisch momentje , gezellig en lekker gegeten. Niet iedereen was mee ,een van onze medereizigers had dusdanig last van hoogte ziekte dat er een arts bij is gekomen , aan het  zuurstof en medicatie. Toch een serieus dingetje dat hoogte verschil. De plaatselijke bevolking raad het kauwen van coca bladeren aan en het drinken van coca thee maar ja dat werkt ook niet altijd.