16 september Kyoto

Gepikt en gesteven vanmorgen en route,Fushima en Nara stonden op het programma voor vandaag.
Ontbijtje genuttigd in de straat en naar het station we moesten even zoeken naar de juiste trein lijn.
De weg wees vanzelf en alras kwamen we aan. Samen met nog duizenden mensen zijn we door de oranje poorten gelopen. 

Helemaal boven gekomen heb je allemaal altaartjes waar vossen vereerd worden.

Op zich wel een leuke wandeling over bergpaadjes 

met genoeg gelegenheden om de eventuele honger naar souveniers en eten/drinken te stillen., wat een rotzooi zeg poeh hee.
 Na deze activiteit pakten we de  locale trein naar Nara  deze doet er ongeveer een uur over, ja dat kan sneller maar dan moet je over
stappen en win je maar 20 minuten ofzo een wel willende Japanner legde ons dat uit. 

Langs de weg vlakbij het park nuttigden we onze lunch ik had twee deeg bollen met vlees en tahoe, goed te doen en jan had kipsate
de groene koude thee die er bij geserveerd werd was niet aan ons besteed. 
Bij Nara heb je een park met herten, je kunt hier speciale koeken kopen en dat weten die beesten heel goed, ze lopen overal 
en zijn hand tam ze bedelen bij iedereen om koeken je wordt ook gewaarschuwd om je tas dicht te houden, zo brutaal zijn ze.

Langs de kraampjes met meuk en de stinkende herten (ze poepen en piesen overal) ligt een pad wat je naar de Todai ji tempel leidt.

Ook hier loop je onder een houten poort door om in het voorpoortaal te komen en ook hier heb je de wierrook en water rituelen plus 
briefjes en plankjes die je vol kan kliederen met je wensen., uiteraard tegen betaling. 
De tempel is indrukwekkend vond ik met grote boedha s er in en houten strijders en ook een houten pilaar met een gat erin en als je 
daar doorheen kruipt heb je veel geluk ofzo, leuk om de kinderen dit te zien doen. 

Buiten de tempel wilde een klas jongens graag engels met ons praten maar wij niet wij gingen een wandeling omhoog de berg op
maken welke we na een minuut of wat gestaakt  hebben en lekker terug gingen met de bus en de trein naar Kyoto. In de trein vielen de 
laatste haltes niet mee er zat nl een man naast me met wel een heel slecht gepoetst gebit, getsie wat kan dat stinken zeg om onpasselijk
van te worden. 
Aangekomen in Kyota zijn we naar het Marble cafe geweest, grappig ingericht met een bediening in slow motion.Een echte Japanse dame
verlegen en buigen en bedanken en geen haast.