15 september Puno  en het Ticacameer ,

15 september Puno  en het Ticacameer ,

Het meer ligt 3800 meter boven de zeespiegel en is het hoogstgelegen commercieel bevaarbare meer ter wereld.

8.00 uur met de fiets taxi naar de boot die ons naar de rieteilanden bracht. De Uros bevolking die daar woont is door allerlei conflicten op het  vaste land ,op het meer gaan wonen, op een ondergrond van  riet met daaronder turf. Tijdens het varen vertelde onze nieuwe ingehuurde gids in best goed Engels het een en ander over de cultuur aldaar. De eerste stop was op een klein drijvend eilandje, we moesten in een kring gaan zitten en kregen wederom een les over de geschiedenis van het volk daarna moesten we mee om de huisjes van binnen te bekijken en voordat ik het wist had ik de plaatselijke kleding aan wat best grappig was  en wilde men dat je spulletjes kocht ..giga commercieel en niet altijd even aardig., gepast betalen is het handigst merkten medereizigers want wisselgeld is lastig…. Met  een bootje gemaakt van riet kon je oversteken naar het eilandje waar je koffie ed kon nuttigen , koste uiteraard ook weer wat sol ,het gaf een nare smaak dat de dame van de  boot vol hield dat 1 persoon niet betaald was ze had ,ze had niet goed geteld Na koffie voeren we met de boot naar het eiland Armanti waar we bij een familie gaan slapen. Niet op een riet eiland .Aan de kade werden we opgewacht door een paar vrouwen ,zij brachten ons over een pad wat nogal verticaal omhoog liep pff naar het dorpsplein waar we verdeeld werden tussen de families ,we bestelden daar ook muziek voor de avond. De kamers waren sober ingericht met een paar bedden met dekens erop en een blauwe en een groene pispot onder het bed. Daarna gingen we lunchen met de familie nou ja familie.. dochter Mari solle en moeder Flores, tis dat we vroegen of ze mee aten en erbij kwamen zitten anders was dit  niet gebeurt, soeppie was oké en de broodjes ook . 1600 uur verzamelden we ons op het plein om een  trailtje te doen naar de papa en mama berg, hoofdlampjes mee, en een warm vest. Het is in Peru overdag behoorlijk heet en na 1700 behoorlijk koud dus moet je winter en zomer kleding bij je hebben. Boven aangekomen, ook deze weg ging best stijl omhoog, kon je kiezen tussen de mama berg en papa berg om zonsondergang gade te slaan,  de weg naar de mama berg was het langst dus daar liepen we heen. Best mooi de zonsondergang maar wel een koude wind. Toen naar beneden dat ging een stuk sneller wel met de lampjes aan want het werd heel snel aarde donker. Beneden aangekomen bij het barretje een pisco sour gedronken. Het eten werd nl pas om 1900 uur geserveerd in het keukentje met moeder en dochter eenvoudig maar prima en ook nu moesten we vragen of ze erbij kwamen zitten onze medereizigers konden wat Spaans daardoor konden we wat contact maken. We werden aangekleed in traditionele kleding en werden naar de patio gebracht waar de muziek ging spelen twas best koud. Onze gids hield weer een cultuur praatje over de plaatselijke feest en dans gewoontes met nog wat extra geschiedenis ,Jan zat lekker te dommelen onder zijn poncho, tijdens dit gebeuren ging er een wijntje rond en na nog een verplichte dans konden we aftaaien in het donker naar onze kamers. Omdat het nog wel eens voorkomt dat er bedwantsen wonen in de wollen dekens van de families besloten Jan en ik om in onze slaapzakken te gaan slapen ,thermo kleding aan. Ik had het hartstikke koud die nacht ondanks mijn thermo kleding en vest. Buiten naar de wc gaan was ook geen optie ,veels te koud en donker. Vroeg wakker om toch gebruik te maken van de wc. Douche is niet aanwezig ,wel een emmer met koud water en zeep brrr.